Ons verhaal

Je bent geboren in het prachtige Tunesië, maar vertoeft intussen al meer dan twaalf jaar in het buitenland. Je behaalde een bachelor in elektromechanica en zou een ander pad bewandelen dan dat van je papa. Hij wou het beste voor jou, gaf jou kansen die hijzelf nooit gekregen had. Als vrijwel de enige in de familie vertrok je van de ene op de andere dag naar het buitenland. Het werd een vliegticket richting China. Wat een geweldige ervaring. Je studeerde de taal en begon te werken als trader. 

Ik groeide op als dochter van twee zelfstandigen. Ik studeerde journalistiek want schrijven was een passie. Ik deed er nog een paar jaar bij op de unief en behaalde een master in de politieke wetenschappen. Ik was 23 toen ik afstudeerde en had nog niet echt veel zin om te werken. Mama en papa gaven me de kans mijn grenzen te verleggen. Bijna twee jaar nadat jij je thuisland verlaten had, vertrok ook ik in dezelfde richting.  Ik liep enkele maanden stage bij een lokale krant en begon erna ook te werken. Ik volgde lessen om de taal onder de knie te krijgen, daar leerde ik jou kennen, de liefde van mijn leven. 

Na enkele jaren China besloten we om samen naar België terug te keren. Het werd een ontdekking en toch ook een uitdaging, we werkten hard voor een eigen stek. We vonden een kantoorjob en huurden een appartement in Evere. Een paar jaar later werd onze eerste zoon geboren, Ismael. We werden voor het eerst ouder en dan staat je wereld wel even op zijn kop. Maar de routine kwam al snel weer terug. Onze zoon ging naar de creche in Anderlecht, van half acht ’s morgens tot zes uur ’s avonds. Intussen waren we ook naar Herzele gaan wonen, samen stonden we elke dag minstens twee uur in de file. Onze buren kenden we niet. We vertrokken in het donker en kwam in het donker terug. Het werden lange dagen, voor ons allemaal. Diep vanbinnen verlangden we naar iets anders. 

Na de geboorte van onze tweede zoon Idris besloten we het over een andere boeg te gooien. We kochten een huis in Aalst, eentje met een vitrine aan de straatkant. Ik steunde mijn man in zijn zoektocht naar meer creativiteit en kleur in zijn leven. Zijn hobby werd zijn job. En we besloten het van de eerste dag samen te doen. We namen een sprong in het duister, een gigantisch risico maar eentje die we niet zouden betreuren. 

Bilel leerde me alles. Ik had nooit achter een stikmachine gezeten. Vandaag,  al meer dan vijf jaar later, is dit mijn favoriete plekje in huis. Onze sterkte is het feit dat we dit samen doen. Waar ik tekort kom, schiet hij me bij en omgekeerd. We hebben grote plannen maar blijven graag realistisch. Ons atelier is klein maar charmant. Iedereen voelt zich hier thuis. We hebben niks te verbergen en werken in alle transparantie. Onze kindjes hoor je soms ruzie maken op de achtergrond en heel vaak komen ze ook eens piepen van achter het gordijn als ze horen dat er iemand is. Hun nieuwsgierigheid helpt hen om ook onze wereld te ontdekken.

Van waar komt de naam “in het werkhuis”?

En voortaan ook raamdecoratie.